بزنگاه تاریخی و قدرت حق رای

    اکنون که کشور ايران اسلامي ما با همت مردان بزرگ، هنر ديپلماسي را به پشتوانه مردم، حمايت رهبر معظم انقلاب و دولت يازدهم به معرض نمايش گذاشت، بايد به گونه اي مسير را انتخاب کرد که از شرايط موجود و آتي، بهترين بهره را نصيب اقتصاد و مردم کرد. شايد به جرات بتوان گفت که يکي از پايه هاي اين هنر ديپلماسي، فعال کردن زمينه کسب و کار در اين سرزمين کهن، با استعداد و غني از نيروي انساني، ذخاير زيرزميني و استراتژيک است. همراه شدن مجلس با اقدامات دولت يازدهم، همان حرکت نخستين در «برجام اقتصادي» است که بدرستي «برجام 2» خوانده است. آنچه در دوران پس از برجام نمايان شده، پاسخ به اين پرسش است که ميزان نقش مردم بر تعيين سرنوشت خويش، در حمايت از برجام چگونه تجلي پيدا مي کند. اين امر در ديدارهايي که اخيراً با سرمايه گذاران داخلي و خارجي برگزار شده، بيشتر مورد کنکاش واقع شده که ميزان حمايت مردم از دوران جديد چيست؟ آيا مردم خواهان تغيير وضع موجود براي حصول به وضع مطلوب هستند؟ پاسخ به اين سوال در حضور و مشارکت حداکثري مردم، در پاي صندوق هاي راي هويدا مي شود.

    يکي از پرسش هاي مهم در حوزه اقتصاد انتخابات اين است که سطح مشارکت مردم در انتخابات چه مقدار بر سطح متغيرهاي اقتصادي اثر مي گذارد؟ يکي از مسائلي که در زمينه راي دادن در انتخابات مطرح است، اين است که چرا افراد وقت و امکانات خود را صرف مي کنند تا پاي صندوق هاي راي بروند و راي بدهند؟

    در اين باره بايد اذعان کرد که يک نگاه استراتژيک و دورانديش بر اين امر صحه مي گذارد که ادامه دادن مسيري که در دو سال گذشته با مشقات فراوان و ساعت ها کار کارشناسي و همت والاشکل گرفته، ميسر نيست مگر با انتخاب شايسته و متناسب با نيازهاي روز کشور. همچنين بايد اضافه کرد که هماهنگي اجزاي اين بدنه در کشور که يکي از مهم ترين رئوس آن مجلس شوراي اسلامي است، توسط افرادي آگاه به امور و شرايط حساس، عملي است.

    واقعيتي که در دل تاريخ وجود دارد، اين نکته را گوشزد مي کند که هر زمان نمي توان برنامه هاي توسعه اي را به نيکي پياده کرد، بايد شرايط بيروني و دروني مهيا باشد. متاسفانه در دهه 80 با وجود افزايش درآمدهاي فروش مواد خام، محصولات معدني و صنايع معدني و... نتوانستيم مديريتي درخور آن روزگار داشته باشيم تا امروزه در شرايط رکود، کمتر، آسيب ببينيم. در حالي که در آن دوره بنيان هاي فکري و مديريتي کشور از بين رفت و سرانجام کشور از اقتصادي با رشد 6 درصدي، صنعت و معدني با رشد 11 درصدي و همچنين تورم 11 درصدي به اقتصادي با نزول 11 پله اي، به رشد منفي 5 درصد، صنعتي با افول 22 پله اي و تورمي لجام گسيخته 4 برابري مواجه شديم. حال چنانچه در آن زمان آگاهانه و از سر حق به انتخابي دست مي زديم که شايسته اين کشور و مردم باشد، شرايط به گونه اي بهتر رقم مي خورد.

    اعتقاد بنده اين است که وجود يک مجلس پرتوان و شايسته مي تواند تا حدود زيادي يک دولت را همواره در ريل توسعه نگه دارد و مانع از دست رفتن فرصت ها شود. فرصت ها موضوعاتي هميشگي نيستند. به اعتقاد صاحبنظران و عقلاي داخلي و همچنين مراکز جهاني، ايران تنها در يک يا دو دهه آينده است که مي تواند خود را از کشوري رو به توسعه به سرزميني توسعه يافته تبديل کند و اين ميسر نيست مگر با انتخاب صحيح و استفاده از حق رايي که در يک نظام مردم سالار جاري است. همچنين وظيفه ما است که مانع از دست رفتن فرصت هاي پيش رو شويم. حضور مردم با برگه راي، چنين امکاني را براي ما ايجاد کرده است.